Gece ve gündüz,imkan ve imkansızlık,evet ve hayır,belki de siyah ve beyaz.Hayatın en büyük gerçeklerinden biride hiçbir şeyin net bir şekilde hayata aksetmemesi.Ne geceye gece diyebiliyorsun nede gündüze gündüz.Belirsizlik.İmkanlar ve imkansızlıklar birbiri içinde saklı Evet ve hayır bir soruya aynı anda verilen iki cevap.Hiç bir kavram zorlamaya gelmiyor.Ne zaman kavramların,düşüncelerin tozlarını silmeye kalksam elimde kalıyorlar.En son iyi ve kötüyü kaybettim hayatın ücra köşelerinde.Bundan dolayıdır ki,hayatta iyi ve kötü olarak nitelendirdiğim her şey havada kaldı.Ve ben her gün 9 şiddetinde depremlerle sarsılıyorum.Korkarım ki,bir gün havada kalmış düşünce ve kavramların altında kalacağım.
İnsanlık olarak tanımladığımız her şeyin literatürdeki anlamlarını çamaşır suyuyla yıkadım.İnanın hala kirli görünüyorlar.Ey insanlar!Hayatı bu kadar yıpratacak ne yaptık ki neresinden tutsak elimizde kalıyor.Yaşamak istemek bile nafile,hava çok sıcak.Ve güneş hiçte iyi niyetli görünmüyor.Belki konuşarak kendimizi anlatabiliriz,simyacı gibi.
Söylemek istediklerim çok farklı ama kalemim dünyanın dört bir yanından toplayıp getirdiği kelimeleri yığıyor önüme.Aslında anlatılmak istenen iki insandır.Bir dişi ve bir erkek.Ve bu iki insanı bir arada tuttuğuna inanılan,adına ilişki denilen olgu.Bu iki insanın,dünyadaki herhangi iki insanın birbirlerine karşı olan yakınlık derecesi nedir?Birbirlerine ne kadar yakın olabilirler.Fiziksel olarak aynı yastığa baş koymak birbirine yakın olmanın zirve noktası.Ya ruhların birbirlerine karşı olan yakınlık derecesi !Bıkkınlık nerede başlar,nerede biter mesela.Birileri bana bu soruların cevabını vermezse gecenin karanlığında kaybolacağım.
Sevgiyi,aşkı yaşamak güzel gibi görünüyor ancak ardından gelen evliliğin sınırlarını gördükten sonra sınırlayabiliyor insan kendini.
