zamanı odamın tavanına kazıyorum sen sen diye
gece karanlığıyla boğuyor
yıldızlar kararıyor
ve ay ışığından yoksun bırakıyor
bir ışık beklerken bu sefil hayat
bir resimde teselli buluyor
bana dalgalarla geleceksin

cümlelerimde yakacaksın beni
cümlelerinle varolacağım tekrar tekrar
bu isyankar hayatıma sukunet olacaksın
resimler yetmeyecek taşacaksın canımdan hayatımdan
kafamdaki soru işaretlerine cevap olacak
kalbimdeki boşlukları dolduracaksın
kırık cam parçaları ayağımıza batacak
ama biz yürümeye devam edeceğiz
hiç durmayacağız hiç dinlenmeyecek
beraberliği değil bir olmayı isteyeceğiz
aynı kapta yoğrulmayı
aynı ateşte yanmayı
birin içinde yok olmayı
sonra demlenmeyi
zamanda kainatta
varolmayı
toprağın bağrında
suyun tadında
havanın hafifliğinde
dağların doruklarında

yıldızların ışıltısında